Emanuel Lasker

De met een waterig zonnetje overgoten bovenzaal van de Aardappelbeurs vormde zaterdag het decor voor een schaaktreffen op het scherpst van de snede. Zowel “Lasker” uit Sint Jacobiparochie als ook de bezoekers van “Waagtoren” uit Alkmaar waren in de strijd tegen degradatie in de 2^e Klasse A van de landelijke schaakcompetitie gebaat bij een overwinning. Beide teams gingen hier dan ook vol voor waarbij aangetekend dient te worden dat het gemiddelde verschil in rating ruim 50 was in het nadeel van Lasker. Op papier dus wederom een zware dobber. Na een openingswoordje van teamcaptain Erik Bosma -waarin hij zijn oude clubgenoten speciaal welkom heette- barstte de strijd vanaf minuut één in volle hevigheid los.

We begonnen slecht met nederlagen van Rienk Sijbesma en Dolf Wissmann. Rienk kwam wat beter uit de opening, ‘kreeg zijn stellinkje’ en er leek geen vuiltje aan de lucht. In het middenspel keerden de kansen echter toen Rienk een aanval op zijn koning enigszins onderschatte en een nederlaag was niet meer af te wenden.

Dolf leek de stand in evenwicht te brengen. Onverschrokken trok hij namelijk ten strijde tegen de zwarte monarch. Hij had het punt op zijn schoen maar besloot eerst even zijn eigen koning opzij te zetten. Dit tempoverlies werd hem uiteindelijk fataal. Zijn spel had een beter lot verdiend.

Sikko Ros leek na behoedzaam manoeuvreren in het eindspel een tikkeltje beter te staan. Schijn bedroog echter en hoewel Sikko het nog wel even probeerde berustte hij uiteindelijk in een puntendeling.

Het was Tjalling Wiersma die ons terug in de wedstrijd bracht. Via een gewaagde torenmanoeuvre -een soort ‘waagtoren’ zeg maar- ontspon zich een tactisch gevecht waarvan lange tijd onduidelijk was wie aan het langste eind zou trekken. Toen de kruitdampen waren opgetrokken en Tjalling in het eindspel een vrije a-pion voor stond, wisten intimi de uitslag al ofwel het volle punt liet niet lang meer op zich wachten.

Murk Viersma -de man in vorm- bracht ons weer langszij. Murk had -tegen de enige dame deze middag- zijn huiswerk goed gedaan en snoepte al vroeg in de opening een pionnetje. Na wat ruil van stukken stond Murk in het eindspel dit kleinood nog steeds voor maar was de winst nog lang niet binnen handbereik. Echter middels een slinkse loperzet zette Murk zijn opponent pardoes mat. 2,5 tegen 2,5 derhalve met nog 3 partijen te gaan.

Erik Bosma zette zijn partij wederom scherp op en zijn tegenstander verzonk in lang gepeins. Na ruil van allemaal stukken ontstond er uiteindelijk een eindspel van 4 tegen 4 pionnen dat Erik als remise inschatte. Hij kwam echter in alle varianten net een tempo tekort met als gevolg dat een nederlaag niet meer af te wenden was.

Ronald van der Veen stond steeds een tikkeltje beter maar het lukte hem niet -ondanks creatieve torenmanoeuvres- de witte muur te slechten. Aangezien de witspeler wel tevreden was met remise en verder ook geen winstpogingen ondernam werd de vrede uiteindelijk getekend met als gevolg dat Lasker met 3-4 achterstond.

Het zal de lezer inmiddels niet verbazen dat Jan Hibma nog aan het spelen was. Jan had steeds het beste van het spel en veroverde in het middenspel op slinkse wijze een pion. Toen er niet veel later een tweede volgde leek de overwinning nog slechts een kwestie van tijd. Jan moest in een ongelijk lopereindspel nog wel wat patwendingen omzeilen maar tegen de klok van 18.00 uur was uiteindelijk de buit binnen.

Aanvankelijk waren de Laskerianen wel blij met het 4-4 gelijkspel. Echter toen duidelijk werd dat de concurrentie -in de strijd om degradatie te ontlopen- ook goede zaken had gedaan, werd er nog even stilgestaan (maar niet getreurd) bij de gemiste kansen deze middag. We zijn nu eenmaal geen profs maar ‘niet onaardige’ amateurs die fouten maken was de conclusie. Met nog 3 ronden voor de boeg hebben we alles nog in eigen hand maar er zullen nog wel wat puntje gesprokkeld moeten worden om niet te degraderen. Tot slot volgen hier de gedetailleerde uitslagen.

Eindstand 4-4. Lasker had wit aan de even borden. Door Jan Hibma.