Het was zaterdag 27 september een drukte van belang in het Jannes van der Wal denksportcentrum; maar liefst 4 wedstrijden verdeeld over 2 zalen vormden de opening van het schaakseizoen 2014-2015. Het 1e team van Lasker uit Sint Jacobiparochie moest het opnemen tegen SISSA 2 uit Groningen. Gelijk al een kraker in de 3e Klasse A van de landelijke competitie in de zin dat het op papier de sterkste teams zijn. Lasker -vorig seizoen gedegradeerd- was er alles aan gelegen goed uit de startblokken te schieten. Helaas ging deze missie na enkele ‘kortsluitingen’ in de bovenkamers al snel in rook op.

Jan Hibma ging met wit voor stukwinst en er leek geen vuiltje aan de lucht. Totdat er een impulsieve pionzet uit zijn bovenkamer en vingers ontsnapte; het leek winnend maar een venijnige tussenzet van zijn zeer creatieve tegenstander kostte Jan uiteindelijk zelf een stuk en daarmee de partij.

Clubkampioen Tjalling Wiersma leek de stand met zwart in evenwicht te brengen. Hij offerde een pion en dirigeerde zijn stukken naar de vijandelijke koning. Ook hier gooide één mindere zet roet in het eten met als gevolg dat Tjalling het geofferde materiaal niet meer terug zag. Ook hier bleek in de analyse dat er goede alternatieven voor handen waren.

Kortom een domper maar Sikko Ros hielp Lasker aan het 1e bord met wit weer in het zadel. Tegen de sterke Hummel kwam Sikko steeds een tikkeltje beter te staan met als gevolg dat Hummel enigszins begon te forceren. Zijn centrum-opstoot werkte echter als een boemerang en middels een subtiele damezet snoepte Sikko de nodige pionnetjes en hiermee de partij. Een knappe en vooral beheerste overwinning van Sikko.

De marge werd helaas weer vergroot tot 2 punten door een nederlaag van Erik Bosma. De teamcaptain bouwde zijn partij origineel op en de stand leek in evenwicht. Een torenoffer van zijn opponent verraste Erik enigszins maar leek niet meer dan remise door eeuwig schaak op te leveren. De witspeler ging echter (dapper) voor groter wild en er ontspon zich een tactisch gevecht waarbij elke misstap fataal was. Helaas trok Erik uiteindelijk aan het kortste eind.

Gelukkig bracht Rienk Sijbesma ons met de zwarte stukken weer terug in de wedstrijd met een typische Rienk-partij. Eerst de stelling rustig neutraliseren en vervolgens langzaam het initiatief naar zich toe trekken. Zijn paarden bleken veel sterker dan de witte lopers en toen zijn toren ook nog eens op de tweede rij kwam was het pleit beslecht. Tussenstand 3-2 voor SISSA.

Dolf Wissmann leek ons met wit weer op gelijke hoogte te brengen. Na een wisselvallige opening -die hij vorige seizoen ook al had gespeeld tegen dezelfde tegenstander!- belandde Dolf in een goed eindspel met een sterk paard. Ook hier een vingerfoutje waardoor zijn opponent zijn dubbelpion kon oplossen. Dolf probeerde het vervolgens nog wel even maar besloot uiteindelijk toch het punt maar te delen.

Aan Murk Viersma en Ronald van der Veen de ‘taak’ om in ieder geval 1,5 uit het vuur te slepen. Murk kreeg met zwart een aanval op zijn dak maar sloeg deze beheerst af en veroverde de zwakke e-pion. In de tijdnoodfase liet hij echter onnodig een paard insluiten. Hoewel hij nog wel wat tegenkansen kreeg, bleek het extra witte stuk uiteindelijk beslissend.

Inmiddels was Ronald bezig met wit een wisselvalige partij in zijn voordeel te beslechten. Dit lukt uiteindelijk in het 5e speeluur maar ging niet zonder slag of stoot. Ronald offerde zonder enige angst materiaal maar zijn opponent verdedigde zich taai. Een actieve paardzet vergde echter te veel van zijn stelling en met een stuk meer incasseerde Ronald terecht het volle punt.

Kortom een 4,5 – 3,5 nederlaag die voor hetzelfde geld in het voordeel van Lasker had kunnen uitpakken. Echter teveel ‘vingerfoutjes’ in deze openingswedstrijd; gelukkig is het seizoen nog lang en met nog 8 wedstrijden voor de boeg is er nog van alles mogelijk en zullen de ‘kortsluitinkjes’ hopelijk snel verdwijnen.

T

SISSA 2

2060

Emanuel Lasker

2051

1.

FM Erik-Jan Hummel

2357

Sikko Ros

2218

0

1

2.

Geon Knol

2096

Tjalling Wiersma

2189

1

0

3.

Arjan Dijkstra

2014

Jan Hibma

2046

1

0

4.

Jan Joris Groenewold

2117

Erik Bosma

1958

1

0

5.

Hendrik de Groot

2082

Dolf Wissmann

2045

½

½

6.

Eric Jan Walinga

1939

Rienk Sijbesma

2129

0

1

7.

Maarten Hemmes

1929

Ronald van der Veen

1946

0

1

8.

Ernst-Jan Pastoor

1946

Murk Viersma

1876

1

0

Door uw speciale schaakverslaggever.Jan Hibma.

 

Hieronder het verslag van Erik-Jan Hummel, ook de moeite van het lezen waard (originele versie te vinden op de website van Sissa (forum)).

 

In Vaders en zonen van Ivan Toergenjev gaat het over vaders en zonen. Een vader verwacht zijn zoon thuis, zijn zoon neemt een vriend, Bazarof, mee. Deze Bazarof is een nihilist: niets vindt hij belangrijk. Hij komt uiteindelijk nogal onbeholpen aan zijn einde, deze Bazarof, en zijn ouders zijn daar kapot van.
De vader van het begin, Nikolai, wil zijn zoon Arkadji graag bereiken, hem graag begrijpen. Doordat Arakadji echter in invloed staat van Bazarof, en zich voordoet om niets te geven, lukt het Nikolai niet. Dan is er nog een oom die botst met Arkadji, en houdt vader, al lang weduwnaar, er een minnares op na die ook hun kind opvoedt, met wie hij niet wil trouwen, uit angst zijn zoon voor het hoofd te stoten.

Zo even een paar hoofdrolspelers in wat verplichte kost zou moeten zijn.

Ik moest aan het boek denken toen ik dit verslag wilde schrijven, want eigenlijk was de wedstrijd het beste te begrijpen in termen van Vaders en zonen, en bovenal wat een zoon zou kunnen leren van een vader. Laat ik beginnen met de algemene typering: een zoon is dartel, onbesuisd, avontuurlijk; een vader is toegewijd, nauwkeurig, zorgzaam.

Arjan Dijkstra is een duidelijke zoon: om half vijf een verslag schrijven, opening er doorheen jassen, alle zijn eigen stukken laten hangen. Een foutje van Hibma, en Arjan, de zoon, komt op volle orkaankracht, vol overwinnings- en bewijsdrang, en slokt alles begerig naar binnen. Prima, maar wat als Hibma de goede had gedaan?
Duidelijk een transitiegeval is Geon Knol, ooit de jongen die even vaak ver galoppeerde als zich vergaloppeerde, nu gaat hij staan, pakt hij een pionnetje als was het een spaarbankboekje voor de kleine, voorkomt wat ongerichte pseudo-activiteitjes bij zijn koning (en rekent nauwkeurig, zorgvuldig, neemt zijn tijd, wat een ongekende rust!) en wint ook.
Eigenlijk is Jan Joris al jaren heimelijk een vader, een terugzet heeft bij hem altijd tenminste de illusie van een kunstwerk in de maak, en het vaderschap lijkt bij hem ingebakken, onontkoombaar. Toch perste hij er een torenoffer uit, en toen ik dacht hij niet meer had dan eeuwig schaak, ging hij, toren minder, consequent rond de 30 seconden op de klok, door en door, alsof na een marathon ook nog even het parcours terug wilde rennen. Bosma bleef nauwkeurig, tot het einde, het laatste foutje besliste.
Dat was al 3-0.
Mijn eigen ongeduld wordt met de jaren minder, vooral in de jaren waarin ik moet werken, maar ik kan het vaak slecht laten. Ros doet niets, biedt remise aan. Een vader zou dat aannemen, of rustig door schaken, een geprovoceerde, geërgerde zoon in tijdnood gooit alles naar voren, ziet dat alle trucs niet werken, raakt drie pionnen kwijt. Mijn koninkrijk voor een kind.
Zoiets merk ik ook bij Wallie. Je zou zeggen dat hij rustig en bedeesd is, subtiliteiten vindt, maar nee: het lijkt me een zoon, geen vader. Geef hem een open veld, een richtpunt, een dartel reetje... Geen gesloten stelling en omspeelgepruts waar die Sijbesma zo van houdt. Tegen een Winawer Dg4 doen, of 4.Pe2, houdt het open, richt je op een koning, als je aanvalt ben je een ***** bok!
3-2 Eric(k)-Jannen maken het weer spannend.
Hendrik kende ik nog niet zo goed, maar zijn voornemen docent te worden doet me vaderkwaliteiten vermoeden. Netjes en verzorgd zijn straatje schoonhouden, geen polonaise in zijn huis. Geen moment in de problemen geweest (en later een behoorlijke vluggeraar). Hij mocht remise nemen, want puntenmachine EJP was nog bezig.
Nu, EJP, net vader, speelde rustig, loperpaar, centrum, geen haast. Hij kreeg een gratis stuk. Een echte vader zou meteen dames ruilen, of een keer een verdedigende zet doen, maar de ware aard van EJP blijft die van de zoon, van de bloedhond die maar een druppel bloed hoeft te ruiken om alles behalve zijn prooi te vergeten. Daarom vertrouwen we ook altijd op EJP, hij laat zijn eigen koning, al zijn materiaal soms wat slingeren, maar op het einde staat zijn tegenstander wel mooi mat! En mooi was het!
4,5!!
Invaller Maarten Hemmes, vorig jaar nog vaste kracht, heeft veel weg van een vader: goede baan, net taalgebruik, verzorgde kleding en haardracht, vriendelijk in de omgang. En laat dat alles nu net niet nodig zijn voor de opening die hij speelde, een opening die zich het beste laat vergelijken met twee neushoorns die op elkaar afstormen: wijken is verliezen, vertragen is verliezen, elke dreun moet raak zijn. Dat hij de dreunen nog een beetje overleefde kwam doordat tegenstander Van der Veen ook al zo\'n nette jongen is, die denkt aan h5-pionnen pakken in plaats van g-lijnen en bruut de kastelen naar binnen werken. Deze opening snel afleren zou mijn advies zijn, maar ach, ik kan er ook niet veel van.
4,5-3,5

Dit was de eerste horde (\"En we moesten hoog springen\" - EJP). Eerst maar al dat vlees van de BBQ verwerken, nadenken over vaderschap, en blij zijn dat het zondag is, sommigen van ons met een kind op schoot, sommigen jachtig op zoek, zonder te weten waarnaar.

 


Laatst aangepast (zondag, 28 september 2014 16:29)